O 15 de febreiro de 1977 quedou marcado na Historia de Galiza. Nunha mañá que amenceu chea de orballo, centos de labregos, maioritariamente mulleres, subiron a Pau Rañau defender as suas terras. Douscentos gardas civís tiñan a orde de cumprir o trámite burocrático da expropiación. As imaxes daquel día deron a volta ao mundo. Os campesiños, case todos xa vellos, resistían as cargas e negábanse a abandonar as súas terras. A solidariedade cos veciños das Encrobas comezou a chegar dende todos os puntos do país. Días despois Fenosa aceptou sentar cos labregos para buscar unha saída negociada á situación. Naquelas terras érguese hoxe o enorme buraco da mina de lignito e, a poucos metros, as chimineas da central térmica de Meirama.
[El 15 de febrero de 1977 quedó marcado en la Historia de Galicia. En una mañana que amaneció llena de rocío, cientos de agricultores, mayoritariamente mujeres, subieron al "Pau Rañau" a defender sus tierras. Doscientos guardias civiles tenían una orden de cumplir el trámite burocrático de expropiación. Las imágenes de aquel día dieron la vuelta al mundo. Los campesinos, casi todos viejos, resistieron las cargas y se negaban a abandonar sus tierras. La solidaridad con los vecinos de "As Encrobas" comenzó a llegar desde todos los puntos del país. Días después Fenosa aceptó sentarse con los agricultores para buscar una salida negociada a la situación. En aquellas tierras se levanta hoy un enorme agujero de mina de lignito y, a pocos metros, las chimeneas de la central térmica de Meirama.]
****
Fuxan os Ventos - Cantiga das Encrobas
Primeiro Portomarín,
logo Castrelo do Miño.
¡Dispois tocoulle As Encrobas
sufrir parello destiño!
Raposos capitalistas
que non deixan un torrón,
sementan todo de lixo,
porcallada e polución.
Nas nosas terras labregas,
fértiles e feiticeiras,
queren erguer celulosas
que cheiran como esterqueiras
Queren encher a Galicia
de industrias contaminantes
e que o noso pobo siga
a producir emigrantes.
As terras son dos labregos
dende tempo inmemorial
mais agora, sin razón,
rouballas o capital.
Cando o pobo pide o seu
con valente e baril
mándanlle, pra contentalo,
cabaleiros de servir.
Hai pouco foi nas Encrobas,
ás portas de Xove están,
Si a algún lugar non chegaron
axiña aparecerán.
logo Castrelo do Miño.
¡Dispois tocoulle As Encrobas
sufrir parello destiño!
Raposos capitalistas
que non deixan un torrón,
sementan todo de lixo,
porcallada e polución.
Nas nosas terras labregas,
fértiles e feiticeiras,
queren erguer celulosas
que cheiran como esterqueiras
Queren encher a Galicia
de industrias contaminantes
e que o noso pobo siga
a producir emigrantes.
As terras son dos labregos
dende tempo inmemorial
mais agora, sin razón,
rouballas o capital.
Cando o pobo pide o seu
con valente e baril
mándanlle, pra contentalo,
cabaleiros de servir.
Hai pouco foi nas Encrobas,
ás portas de Xove están,
Si a algún lugar non chegaron
axiña aparecerán.
